કીર્તન મુક્તાવલી
(૧) એક વાત સુણો વ્રજવાસી રે પુરુષોત્તમ બોલ્યા પ્રીતે
૧૯૭૪. તા. ૪/૬ની રાત્રે ભારતીય સમય અનુસાર ૨:૦૯ થી ૫:૨૫ વાગ્યા સુધી ચંદ્રગ્રહણ થવાનું હતું. અલગ દેશને કારણે ઊભા થતા સમય-તફાવત (time difference) મુજબ આફ્રિકામાં રાત્રે સાડા ત્રણ વાગ્યાથી ગ્રહણનો સ્પર્શ થતો હતો. છતાં સ્વામીશ્રી તો રાત્રે ૨:૦૫ વાગ્યાથી ગ્રહણની સભા માટે ગોઠવાઈ ગયા! નાના નિયમ પાળવામાં પણ તેઓનો ઉત્સાહ અમાપ અને તકેદારી સૂક્ષ્મ રહેતાં.
આ સભામાં તેઓએ ‘પુરુષોત્તમ બોલ્યા પ્રીતે...’ પદ પર ત્રણ કલાક સુધી નિરૂપણ કરીને હદ વાળી દીધી. સવા ત્રણ કલાક જેટલી લાંબી સભા, મધ્યરાત્રિનો સમય અને વાતાવરણમાં શીત લહર – છતાં આ આખા કાર્યક્રમમાં તેઓએ કોઈની આંખ મીંચાવા દીધી નહીં. ગ્રહણમુક્તિ બાદ તેઓની કથા પૂરી થઈ ત્યારે સૌના મુખેથી એક જ ઉદ્ગાર સરી પડ્યો: “આખી રાત પલકારાની જેમ કેવી રીતે પસાર થઈ ગઈ!”
‘कालः पिबति तद्रसम् ।’ – કાળ રસને ખાઈ જાય છે. પણ એ કાળનેય ચાવી જાય એવો રસ આજની કથામાં સ્વામીશ્રીએ મૂકી દીધેલો.
[બ્રહ્મસ્વરૂપ પ્રમુખસ્વામી મહારાજ: ભાગ ૨/૪૧૩]
(1) Ek vāt suṇo Vrajvāsī re Puruṣhottam bolyā prīte
June 4, 1974. At night, according to Indian time, from 2:09 to 5:25, there was going to be a lunar eclipse. Due to the time difference, the eclipse would start at 3:30 in Africa. Regardless, Swamishri seated himself in the sabhā at 2:05 at night. Swamishri was vigilant to observing such small niyams and never faltered.
In this sabhā, Swamishri explained the kirtan ‘Purushottam Bolyā Prite’ for three hours. The sabhā lasted 3.25 hrs during the night, yet Swamishri ensured that no one fell asleep. After the eclipse, everyone’s singular comment was: “How did this night pass like the blink of an eye?”
Such was the absorbing nature of Swamishri’s kathā that everyone lost track of time.
[Brahmaswarup Pramukh Swami Maharaj: Part 2/413]
